jesli dom ten jest domem modernizmu, to jakiego rodzaju kolatki nalezaloby sie spodziewac na jego drzwiach?
dom sam w sobie, zbudowany wylacznie na ideach, jest - mimo ciagle zmieniajacego sie sasiedztwa - niezwykle imponujacym budynkiem. wyposazony w dadistyczna kuchnie, piekny surrealistyczny strych, utopijna bawialnie, a takze jadalnie bedaca idealnym miejscem dla krytykow. znalezc w nim mozna rowniez intensywnie oswietlone galerie, wotywne swiece dobrane odpowiednio do liczby swietych, przestronne spizarnie, a takze nedzne sutereny, pelne nieudanych projektow, porzuconych w pospiechu przez zawiedzionych kloszardow. nie brak tu rowniez celi przeznaczonej wylacznie dla samobojcow.
z zewnatrz dobiega gromki odglos walacych piescia w drzwi ekspresjonistow, przerywany od czasu do czasu zaszyfrowanym pukaniem surrealizmu. brame dla dostawcow okupywana jest przez realistow, tylne wejscie zas padlo ofiara przepilowujacych je dadaistow. szczegolnie charakterystyczne i jedyne w swoim rodzaju zdaje sie byc pukanie abstrakcjonistow. caly dom przepelniony jest doskonale rozpoznawalnym stukotem nieuchronnego uplywu czasu.

brian o'doherty /inside the white cube/ w przekl. wl.